Met inductielus wordt bedoeld: De bekabeling op het dak die ervoor kan zorgen dat er door bliksem in de buurt overspanning ontstaat in het zonnestroomsysteem. Door de inductielus zo klein mogelijk te maken wordt dit risico verkleind.
De wet van Faraday
Bij de meeste mensen zijn de lessen natuurkunde van de middelbare school al behoorlijk weggezakt. Wie kent er nog de kurketrekker-regel over elektromagnetisme? Of de magnetische flux door een spoel? En waarom moesten we dat ooit leren?
Wat belangrijk is om te onthouden is dat een veranderende magnetische flux die door een spoel stroomt, een stroompje opwekt in de spoel. Dat is ook het principe van een dynamo: Tussen twee magneten zit een spoel die ronddraait, waardoor de magnetische flux door de spoel de hele tijd verandert, wat een stroompje opwekt waarmee bijvoorbeeld een fietslampje wordt aangedreven.
Hoe groter het oppervlak van de spoel, des te groter is de stroom die wordt opgewekt (of: geïnduceerd). Het verband wordt weergegeven door de Wet van Faraday (u weet wel).
Inductielus van zonnepanelen
De wet van Faraday is voor ons van belang als het gaat om bliksem. Bij een blikseminslag ontstaat er een rondom de bliksemstraal heel eventjes een sterk magnetisch veld. Alle elektrische circuits die in de buurt van de blikseminslag liggen, krijgen te maken met een magnetische flux die door ze heen stroomt. In het bijgaande plaatje wordt de magnetische flux weergegeven door de groene pijlen en de letter B. Hierdoor ontstaat er in die circuits een stroom (I).
Hoe groter het oppervlak van het circuit, des te groter is de geïnduceerde stroom. De kabels die de zonnepanelen aan elkaar verbinden op het dak, vormen samen ook een circuit. Als we het hebben over het verkleinen van de inductielus, bedoelen we dat we de kabels zodanig aanleggen, dat het oppervlak binnen het circuit zo klein mogelijk is. Op die manier verminderen we de kans dat er een grote stroompiek optreedt als gevolg van bliksem in de buurt.
Meer kabel, minder problemen
Om de inductielus te verkleinen, worden de heen- en teruglopende kabels vlak naast elkaar gemonteerd. Dit leidt tot het gebruik van meer lengte van DC bekabeling, zoals te zien is in het onderstaande plaatje:
Links lopen de kabels vlak langs elkaar langs alle panelen waardoor de oppervlakte binnen de kabels klein is. Rechts is er een grote oppervlakte gemaakt binnen de bekabeling.
In het rechterplaatje loopt de DC kabel van het paneel rechts onderin weer naar binnen, richting de omvormer. Gevolg hiervan is, dat er een groot oppervlak binnen de DC bekabeling ontstaat. In het plaatje links is ervoor gezorgd dat de teruggaande DC kabel weer helemaal terugloopt langs de heengaande kabel. Hierdoor is het oppervlak binnen de kabels zo klein mogelijk gehouden, waardoor de kans op stroompieken als gevolg van bliksem in de nabijheid, veel kleiner is dan in het rechterplaatje.
Goed aangelegd?
Het klein houden van de inductielus is iets waar de monteurs van de Zonnefabriek voor zijn opgeleid, en altijd op letten. Bij installaties waar dit niet correct is aangelegd, is de kans groter dat u schade krijgt aan panelen en omvormer wanneer het bliksemt. Het is achteraf echter heel moeilijk aan te geven of eventuele schade niet was gebeurd als uw installateurs wel rekening hadden gehouden met de inductielus.
Een kleine inductielus is een voorzorgsmaatregel die hoort bij een zorgvuldige installatie die wordt uitgevoerd volgens de correcte manier van installeren. Hieraan kunt u zien of een installateur voldoende verstand heeft van zonnepanelensystemen, ook als hij de wet van Faraday niet meteen paraat heeft..
